سفره ايراني سفره اي رنگين است و فرهنگ غذايي اين سرزمين نیز فرهنگي بسيار غني. اين غنا برآمده از تنوع محيط طبيعي اين كشور مي باشد. در ناحيه هاي مختلف ايران، به تناسب امكانات موجود، غذاهاي محلي گوناگوني تهيه مي شود.
اما در اين كشور غداهايي نيز پخته مي شود كه به علت عموميت يافتن در سراسر كشور، جزو غذاهاي سنتي و ملي آن به شمار مي آيند.
معروف ترين اين غذاها عبارت اند از:
چلو كباب (برنج دم كرده با كباب)، آبگوشت (مخلوط گوشت گوسفند با حبوبات و ادويه و سيب زميني)، فسنجان (غذايي از گوشت پرنده و به ويژه اردك و غاز با مغز گردو و رب انار)، دلمه (غذاهاي گوشتي پيچيده در برگ مو تازه)، و انواع خورش هاي سبزي و قيمه كه با برنج صرف مي شوند.
در ناحيه هاي شمال و غرب ايران نيز علاوه بر چلوكباب و كوفته مشهور تبريزي با برخي سبزيها و گياهان خود رو و حبوبات، انواع غذاهاي محلي(آش و شوربا) با گوشت يا بي گوشت پخته مي شوند، كه طرفداران بسياري دارند. خاويار كه از ماهيان درياي خزر به دست مي آيد، شهرتي جهاني دارد و غذايي بسيار مقوي است.
با گوشت ماهي نيز در شمال و جنوب ايران غذاهاي گوناگوني پخته مي شود. ميگوي ايران از بهترين محصولات غذايي دريايي است و با توجه به مرغوبيت و درشتي ميگوي خليج فارس، غذاي لذيذي از آن تهيه و عرضه مي شود. شاه ميگوي(لابستر) ايران اشتهار جهاني دارد.
پخت نان در ايران به روش هاي گوناگون انجام مي شود. نان هاي ايران نازك اند و پخت و پز سطحي دارند و در انواع گوناگونی پخت می شوند. نان در ايران غالباً به صورت تازه مصرف مي شود.
انواع نان هاي ايراني عبارتند از :
لواش، تافتون، سنگك و بربري.
دوغ كه نوشيدني سرد و ستني ايران است، همراه با برخي از سبزي هاي معطر با غذا صرف مي شود.