معرفي صنايع دستي
صنایع دستی و هنرهاي سنتي استان بوشهر به دليل دور بودن از مركز و همچنين نبودن مواد اوليه در منطقه، معدود و تنها شامل رشته هاي حصير بافي، عبا بافي، منبت، گره سازي ( گره سازي امروز ديگر رايج نيست)، گليم، گبه، قالي و جاجيم است. رشته هاي گليم و گبه به دليل اين اما عبا بافي رو به فراموشي است . سفال گري به دليل نبودن بودجه كافي در دسترس هنرمندان و دور بودن از مركز از كيفيت خوبي برخوردار نيست . هنرهاي سنتي در اين منطقه انگشت شمار است، اما در بيشتر روستاهاي شهرستانهاي دشتي، دشتستان، گناوه، كنگان و دير به گبه بافي مشغولند . در گبه بافي، روستاي شول شهرستان گناوه از اهميت خاصي برخوردار است زيرا قدمت بيشتري در گبه بافي دارد . گبه هاي شول به كشورهاي حوزه خليج فارس و حتي اروپا صادر مي شود . نقشه هاي گبه هاي صادراتي توسط شركت ها سفارش داده مي شود و نقش هايي است كه مورد پســند بازار اروپا است و ريشه در گبه بافي محلي ندارد .

گبه بافی : برجسته ترین صنعت دستی و خانگی استان بوشهر كه تقریباً در بیشتر نقاط روستایی و حتی شهری رایج بوده و شغل اول یا حرفه دوم تعداد زیادی از خانوارها محسوب می شود، بافت گبه است.

گلیم بافی : تقریباً در بیشتر نقاط روستایی رایج است . فصل بافت گلیم معمولاً در زمستان می باشد و خانواده های روستایی در كنار سایر فعالیتهای كشاورزی و دامپروری، از اوایل پاییز كه فصل چیدن پشم گوسفندان آغاز می شود خود را برای شروع كار در زمستان آماده كرده و تدریجاً شستشوی، ریسیدن پشم و رنگرزی را آغاز می كنند و در اوایل دیماه بكار بافت می پردازند . تار گلیم های روستایی اغلب از موی بز كه دارای استحكام بیشتری می باشد انتخاب می شود . ولی پود مصرفی تماماً ار پشم است.

لنج و قایق سازی ( گلافی) : لنج و قایق سازی از قدیمی ترین و مهمترین صنایع دستی بوشهر محسوب می شود كه سابقه آن به دوره افشاریه می رسد . نیروی شاغل در این بخش منحصر به همان سازندگان لنج و قایق ( گلافان ) قدیمی می گردد . مصالح اولیه مورد نیاز چوبهای جنگلی مقاوم در مقابل رطوبت برای اسكلت و تخته های مرغوب هندی به نام ( سای ) برای بدنه آن است و بقیه از محل تأمین می شود.