موزه آبادان یکی از موزه‌های قدیمی ایران است این موزه در سال ۱۳۳۸ با مجموعه آثاری از دوره ما قبل تاریخی، تاریخی و آثاری‌از دوره‌های متاخر تا دوره قاجاریه و نیز آثاری از هنرمندان کارگاه‌های هنرهای سنتی افتتاح شد. در بر پایی این موزه علی هانیبال مساعدت بسیار نمود. ساختمان موزه با الهام از معماری سنتی ایران شکل گرفت.
این ساختمان دارای گنبدی به ارتفاع ۵/۲۲ متر است که متاثر از گنبد مقبره دانیال نبی شوش است. بنای موزه دارای یک طبقه‌است. این بنا در آغاز دارای چهار تالار برای نمایش مجموعه آثار باستان‌شناسی، مردم‌شناسی، و هنرهای ملی بود.
با شروع جنگ ایران و عراق تصمیم گرفته شد تا برای نجات آثار موزه، مجموعه آثار جمع‌آوری و به جای امن برده شود. بدین ترتیب این آثار از گزند بمباران‌ها در امان ماند. بعد از پایان جنگ موزه مدت‌ها در دست مرمت بود.
با پایان کار مرمت، موزه بار دیگر حیات دوباره خود را در سال ۱۳۸۲ آغاز خواهد نمود. دراین دوره جدید حیات موزه، آثار به امانت برده شده موزه بار دیگر به خانه خود باز گردانده شده‌است.
موزه آبادان دارای یک تالار اصلی و دو تالار جنبی است. تالار اصلی؛ محل نمایش آثاردایمی موزه از جمله آثار به دست آمده از شوش (هزاره اول ق. م) و آثار دوره صفوی و قاجاری‌است. آثار مردم‌شناسی و نیز هنرهای سنتی در این مجموعه قرار دارد. یکی از تالارهای جنبی‌موزه به تالار نمایشگاههای موقت اختصاص داده شده‌است و تالار جنبی دیگر را کتابخانه وسالن اجتماعات تشکیل می‌دهد.
برخی از آثار موزه عبارتند از: بت‌های مفرغی، سرگرزه‌ها، دهانه‌های اسب، مجسمه‌حیوانات (ایلام و لرستان) و ظرف کروی لوله‌دار خاکستری رنگ ساخته شده به شیوه چرخ‌ساز، نیم تنه یک زن ساخته شده از سفال به رنگ آجری، تنگ لوله‌دار با کف ساده ساخته شده به‌شیوه چرخ ساز که از شوش به دست آمده‌است و… از جمله آثار این موزه هستند.