استان چهار محال و بختیاری با وسعتی معادل 16/533 کیلومتر مربع به عنوان بیست و ششمین استان و از نظر مساحت از شمال و شرق به استان اصفهان، از شمال غربی به استان لرستان، از غرب به استان خوزستان و از جنوب به استان کهگیلویه و بویر احمد محدود می شود.
این استان به 6 شهرستان: شهرکرد ( مرکز استان)، اردل، بروجن، فارسان، کوهرنگ و لردگان، 17 بخش، 26 شهر و 39 دهستان تقسیم شده است.

ارتفاع شهركرد (مركز استان) از سطح دريا به 2060 متر مي‌رسد كه تقريباً كمترين ارتفاع را در مدار جغرافيايي خود در اين قسمت داراست، هر چه به طرف شرق منطقه حركت كنيم ارتفاع منطقه كاهش مي‌يابد.
سرزمین بختیاری دیاری که بر سلسله جبال های رفیع، دره های تنگ و گاه دشت های مرتفع با رودخانه های پر آب و جنگلهای بلوط و چنار و مراتع غنی رشته کوه زاگرس منطقه ی بی نظیری را برای مسافران این دیار ایجاد کرده است.
بلند ترین نقطه آن قله زرد کوه و پست ترین نقطه آن ارمند می باشد. کوههای بلندی چون زردکوه، بزکوه، سبز کوه، منگشت و سالدارون و دشت های محدودی چون سالار، فرادنبه، کیار، لردگان و… آرامش و متانت این مردمان اصیل ایرانی را به تصویر می کشاند.
رودهایی چون زاینده رود و کارون و بارش های فراوان، محیطی مناسب برای رویش گونه های متنوع گیاهی اعم از وحشی، طبی و انواع درختان و مراتع حاصلخیز را فراهم می سازند. در زمستان نیز با ریزش برف در مناطق مرتفع علاقه مندان به ورزش اسکی را به سوی خود می کشاند.
استان چهارمحال وبختیاری از دو بخش:
1.چهار محال( محال های لار، کیار، میزدج و گندمان)
2.بختیاری( محل سکونت ایل بختیاری که از چهار لنگ و هفت لنگ تشکیل شده است.)

زبان بختیاری یکی از اصیل ترین زبان های فارسی است زیرا به خاطر موقعیت خاص جغرافیایی پای بیگانگان کمتر به این منطقه رسیده و از اختلاط با دیگر زبان ها در امان مانده است.لهجه فارسی ایل که کمتر لغت بیگانه دارد خود معرف این مطلب است و نزدیکی لهجه شیرین بختیاری با زبان پهلوی به قدری زیاد است که زبان شناسان آن دو را از هم جدا نمی دانند و به یقین گویش بختیاری از زبان پهلوی به جای مانده است. زبان این استان عموماً لری است اما به مقتضای مهاجرت ها زبان ترکی و ارمنی در بعضی از روستاها رایج است همچنین در مرکز استان(شهر کرد) و بروجن و شهرهای کوچک استان فارسی لری جای خود را با فارسی بدون لهجه عوض کرده است.