در اين استان انواع فرش، گليم، صنايع چوبي و پارچه‌هاي دستي توليد مي‌شود و علاوه برآن كارگاه‌هاي صابون‌سازي نيز در سطح استان فعاليت دارند. از اين ميان، بافته‌هاي دستي و صنايع چوبي مانند انواع مجسمه‌‌هاي حيوانات، وسايل شطرنج، جعبه‌ و ميز آرايش بانوان و نقاشي روي چرم داراي شهرت ملي است. صنايع دستي اين استان عبارتند از: بافت انواع قالي، گليم، جاجيم، سجاده، چادرهاي كتاني و شال‌گردن، ريسندگي و بافندگي به شيوه سنتي و توليد جوراب‌هاي پشمي، عرقچين، كلاه و دستكش، حصيربافي، سبدبافي، كوزه‌گري و صنايع چوبي.
	قالی بافی در مورد قالی های استان آذربايجان غربی تاريخ دقيقی در دسترس نيست و نقشه خاصی که مربوط به استان باشد نيز وجود ندارد. ولی هم اکنون تقريباً نقشه ساير مناطق را می بافند. در آذربايجان غربی، به دليل نزديکی و همجواريش با استان آذربايجان شرقی که يکی از مراکز عمده قاليبافی در دنيا است-قاليبافی متداول می باشد. مهمترين مراکز قاليبافی استان شهرهای تکاب و مياندوآب و مناطق روستايی و عشايری آن است.
	گليم بافی در بخشهايی از استان، گليم سوماک نيز بافته می شود.

رنگرزی و چاپ های سنتی:
کليه فرآورده هايی که بوسيله قلم مو، قالب و شابلون رنگ آميزی می شود و پذيرای نقش می شود جزو چاپ های سنتی به حساب می آيند. البته در آذربايجان غربی عمدتاً در زمينه رنگرزی فعاليت می کند.

رودوزی
رودوزی های استان عمدتاً در زمينه «ممقان دوزی» انجام می شود. اين هنر- صنعت که توليدش در انحصار زنان و دختران خانه دار است. مواد اوليه مورد نيازش نخ ابريشم رنگين و پارچه است. بيشتر محصولات اين رشته در تهيه کلاه است. البته در حال حاضر زيرليوانی، کمربند، کفش، جليقه و روميزی نيز تهيه می شود.
اين رشته از سوزندوزی از بخش هايی است که طی آن، زمينه اساسی پارچه را از بخيه می پوشانند و زمينه تازه ای از نقش و نگار ايجاد می کنند. طرحهای سوزندوزی عمدتاً ذهنی و ملهم از برداشت های شخصی هنرمند است.